Nee, ik wil geen donateur worden van zielige hondjes.

Nee, ik wil niet naar je verjaardag. Nee, ik wil geen donateur worden van zielige hondjes. Nee, ik wil geen nieuwe energieleverancier. Nee, ik wil geen boodschappen doen. Nee, ik wil geen koffie zetten. Nee, ik wil niet dat je vanavond weer weggaat. Nee, ik wil geen sponzig, droog, vettig stukje taart. Nee, nee, nee.

Hoe goed ben jij in nee zeggen? Nee zeggen is een onderwerp dat heel vaak langskomt in mijn coachpraktijk. Veel vrouwen zijn er niet goed in. Vaak komt dat, omdat we ergens in ons leven hebben geleerd dat het wenselijk is om anderen een plezier te doen. Dat we er vooral zijn zodat de ander het fijn heeft. Dat onze eigen wensen niet zo belangrijk zijn, of in ieder geval ondergeschikt aan die van de ander. Dat wij eigenlijk niet zoveel te willen hebben. Dat wij al blij mogen zijn als ons gezin aan een keurig gedekte tafel in een keurig opgeruimd huis, met keurige kleren aan hun buikjes vol eet met voedzaam en gezond (maar wel lekker) voedsel. Dat niets ons grotere blijdschap zou moeten verschaffen dan het geluk in de ogen van die ander te zien opbloeien, als wij ons dienstbaar opstellen. Dat, als er nog tijd over is na het werken en wassen, we misschien mogen nadenken over wat tijd voor onszelf. Maar alleen als niemand anders iets nodig heeft. En zolang dat nog het geval is. Dan nee.

Ja tegen de ander. Dat wordt een nare gewoonte. En ineens zeggen we ook niet graag meer nee tegen die aardige colporteur aan de deur. Of tegen de buurman die net iets te dichtbij komt staan. Of tegen onze baas die met wat taken op de proppen komt. Of het deze week nog kan? Natuurlijk.

Wij zeggen geen nee tegen de ander. Wij zeggen nee tegen onszelf.

Tegen onszelf kunnen we heel goed nee zeggen. Nee, ik ga vanavond niet in bad, want mijn dochter wil er in. Nee, ik lees geen boek, want er ligt nog een berg was. Nee, ik ga niet vroeg naar bed, want mijn man vindt dat zo ongezellig. Nee, ik ga niet sporten, want daar heb ik geen tijd voor.

Op den duur gaat dit toch wringen. Want ons vrije, autonome zelf weet best dat hier iets niet klopt. En dat het ons geen goed doet, om onszelf eeuwig weg te cijferen. Boosheid, irritaties, onzekerheid en het gevoel dat de regie ons tussen de vingers door glipt, zijn het gevolg. Dit zorgt voor verlies van energie en plezier. We proberen het voor iedereen goed te doen. En vergeten het belangrijkste.

Als jij zorgt voor voldoende ontspanning, ruimte en tijd voor jezelf, dan ben jij de leukste/liefste/beste moeder en partner die je zou kunnen zijn. Jij hebt niet pas bestaansrecht als alles op orde is en iedereen om je heen tevreden. Jij bent nu al de moeite waard om goed voor te zorgen. Ook als er nog van alles te doen is en iedereen jou nodig lijkt te hebben.

Je moet het zelf doen. Je hebt geen toestemming nodig. Jij bent ervoor verantwoordelijk dat het goed gaat met jou. Het ligt binnen jouw invloed om daarvoor te zorgen. Pak de regie, neem zelf de touwtjes in handen en lees dat boek, maak die wandeling, claim die badkamer, zorg goed voor jezelf.

Zeg eens nee tegen een ander, en zeg ja tegen jezelf.